8 juli

Het is woensdag 8 juli

Ik loop van Itera de la Vega naar Carre de los Con. ·5 kilometer hoogvlakte, om 7 uur vertrokken de noorderwind vanaf de golf van Boskaie is stram en kil.tegen 11 uur legt hij het af tegen de overheersende hitte van de zon. dwz Het blijft waaien maar de zon bepaald dat mijn sweater uit moet en ik in mijn hempje verder ga. Het alleenlopen bevalt me goed. Een grindpad tussen de akkers door op zo´n 700mtr hoogte de wind vanaf de golf over de pirineen, het geeft me een warm gevoel van echtheid. Het alleen zijn geeft zoveel ruimte van ervaren, er licht niets in de weg. geelwitte akkers zover als je kan zienaf en toe opgetuigd door hoogspanningsmasten voor de noodzakelijke stroomvoorziening. Mijn voeten bewegen zich in een vast ritme en mijn stok volgt. met stukjes karton onder mijn inlegzooltjes heb ik de afwikkeling van mijn voet kunnen corrigeren, wat een blessure scheelt. een zinnetje speelt door mijn hoofd De destination van een pelgrim is wandelen in de zon. Van Carla krijg ik door dat ze een storing in de geldstroom heeft en pas morgen kan storten. Dus vandaag geen geld, had ik kunnen weten ze had het al aangekondigd ik had die rugzak ook niet moeten kopen. Wel een streep door de rekening want er komt een leuke stad aan Carera de Los Con. maar zonder geld begin je in zo´n stad niets. Mijn poging om tog geld uit de machine te krijgen haalt niets uit. Het is 2 uur in de middag en nu een auberge opzoeken lijkt me niets, dan zit ik daar maar op een houtje te bijten. Ik besluit door te lopen het is wel veel nog 20km naar de volgende auberge zonder waterpunt beschutting of dorp. Ik vul een extra fles water en ga onderweg. Het stevige ritme en de brandende zon geven ook iets van adrelline in mijn lijf, het zinnetje, de destination van een pelgrim is wandelen in de zon. blijft door mijn hooft spelen.

Halverwege ligt een tjech te slapen, tenminste door mijn voetstappen en het getik van mijn stok is hij wakker geworden.

hij was klaar met zijn doctoraal in de UK en wilde voor hij aan het arbeidsproces begon de Camino lopen, vanaf Lourdes over de gr10. Ik vertelde over mijn ervaringen en natuurlijk mijn laatste tegenvaller, waarop hij in zijn boekje nakeek dat de volgende auberge 6 euro kost.Voor een goedkopere auberge moet ik nog 15 km verder. Dit zou betekenen buitenslapen. Met mijn huidige uitrusting en de ijzige koude wind vanuit de pirineen is dit voor mij geen optie en houd ik het bij de auberge. Dan maar praten. Ik heb nog wat brood, tomaten en komkommer voor mijn avondeten en ontbijt.

Een paar kilometer verder in de schaduw van een picknickstel ga ik even liggen. Wanneer na een uurtje de tjech weer langskomt raken we weer aan de praat. Hij biedt me water en eten aan. ik wijs het resoluut van de hand, omdat ik vermoed dat ook hij weinig te makken heeft. vervolgens haalt hij een reep chocola uit zijn rugzak die we samen verorberen. wanneer hij doorgaat besluit ik hem te volgen naar de enige auberge in de buurt, nog zo.n 5 kilometer schat ik. Het is 6 uur de zon is er in de tussentijd niet minder op geworden, het zweet loopt in straaltjes van mijn lijf. het is 7 uur wanneer ik de auberge inkom de tjech is nog aan het intekenen, ik zie de teleurstelling op zijn gezicht wanneer hij hoort dat er geen winkel in het dorp aanwezig is. Een grote rechthoekige stempel van de grote van 2 hokjes krijg ik in mijn boekje. Klaus de Hospitalero hoort mijn verhaal aan ( hospitalero is een vrijwilliger die in het verleden de camino gelopen heeft en belangeloos enkele weken zijn diensten ter beschikking steld van een auberge of refugio) ik houd het simpel, er is gewoon nog geen geld op mijn rekening gestort, ik verwacht het morgen. Ik heb 2,50 voor hem. wanneer hij niet gelijk instemt sta ik al half op om te vertrekken Nee nee roept hij ik moet alleen even overleggen. Na 5 minuten komt hij terug en verteld dat hij in het aangrenzende pand een kamer voor mij alleen heeft. Ik moet alleen hier van het sanitair gebruik maken. Na een douche en mijn sobere maaltijd vraagt de eigenaar me mee te eten. Ik bedank beleeft en vertel hem dat ik heel blij ben met de kamer maar zeker geen voorkeursbehandeling wil tov de andere gasten die het ook zwaar hebben. ik heb gegeten en heb nog wat voor de volgende ochtend. ook klaus komt naar me toe en vraagt of ik geld van hem wil aannemen, ik weiger beslist. Morgen is het geregeld zij carla en daar vertrouw ik dan op.

Heerlijk geslapen en wanneer ik als laatste om 8 uur de auberge verlaat staat klaus me vanuit zijn raam uit te zwaaien. Wat zijn er toch fantastische mensen op deze wereld

Blij en vol vertouwen vervolg ik mijn pad.

bijgaande tekst van Franciscus van assisie

Heer, geef mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,

de moed om te veranderen wat ik kan veranderen

en de wijsheid om deze twee te onderscheiden